Niedawno rozmawiałam z Tomkiem Nadolnym, który opiekuje się młodzieżą zmagającą się ze złymi sytuacjami w domu. Zazwyczaj dotyczy to rodzin, gdzie był alkohol i zaszło to tak daleko, że trzeba było dzieci izolować od rodziców. Tomek powiedział mi takie zdanie: nienawidzę alkoholu, nienawidzę picia.
Z alkoholem jest różnorodnie, bo gdy zaczęliśmy go produkować, jeszcze przed narodzinami Chrystusa, to był potrzebny w procesie gojenia ran, w medycynie. Teraz potrafi rozbić rodziny i być przyczyną ludzkiego cierpienia.
W tym odcinku dotykam tabu, czyli mówię o kulturach picia, posiłkując się książką niemieckiego autora: Ile możesz wypić? (Johannes Lindenmeyer), wydaną przez Wydawnictwo Znak i wzbogaconą przez refleksje polskich terapeutów.
Kultura picia ma wpływ na liczbę osób uzależnionych. Bo jeśli nie zwracamy uwagi, że nastolatkowe kupują alkohol w sklepie, a gorszymy się widokiem pijanego nastolatka, to oznacza, że znajdujemy się w zaburzonej kulturze, która nie posiada norm picia, a w konsekwencji wskaźnik uzależnienia od alkoholu jest wysoki.
Jako społeczeństwo nie dajemy sygnałów zwrotnych, że coś jest z tym piciem nie tak, a tym samym nie zapobiegamy sytuacji, kiedy ktoś wpadnie w uzależnienie. Picie nadmierne jest w Polsce tematem tabu. A picie alkoholu jest przecież jednoczesnym wciśnięciem pedału gazu i hamulca. Posłuchaj dlaczego tak jest…
Oczywiście w kulturach zaburzonych istnieją reguły, ale one są niepisane. Na przykład zawsze mówienie „tak” na zachętę – ze mną nie wypijesz? Lub picie, gdy inni piją. Przecież wcale tak nie trzeba robić, a tak się robi, bo wypada? Bo tak należy?
Sama jestem ciekawa, czy te obserwacje są odkrywcze dla ciebie. Jakie masz podejście do picia i czy w twojej rodzinie była osoba, która nadużywała alkoholu? Bo u mnie była i zapewniam cię, że nie jest to nic fajnego. Ten odcinek wyszedł dosyć osobiście, ale ja nie umiem inaczej…
Zaglądaj na mego instagrama, bo tam zajdziesz relacje z mojego wyjazdu do USA: Kmichalowska
Na pierwszy „rzut ucha” sformułowanie: zdrowy gniew wydaje się oksymoronem, ale dr Bernard Golden pomaga zrozumieć, jak gniew może być nie tylko normalny, ale wręcz niezbędny dla zdrowego rozwoju – jeśli wiemy, jak go kierować i kontrolować. Dr Golden w prosty sposób tłumaczy, jak powstaje gniew, co pomaga nam zrozumieć, jak powinniśmy pracować nad zarządzaniem gniewem.
Mówię o swoich doświadczeniach związanych z wyrażaniem gniewu, dojrzałych lub niedojrzałych. Ale również, posiłkując się publikacją dr Bernarda Goldena „Zdrowy gniew”, wyjaśniam model wyrażania gniewu. Jak powstaje, skąd się bierze i nad czym należy pracować oraz w jakich obszarach możemy pomagać naszym dzieciom.
Zachęcam do czytania bloga dr Bernarda Goldena – https://tiny.pl/cq7c2, bo tutaj znajduje się wiele ciekawych treści.
Dr Bernard jest świetny, ponieważ jest naukowcem, który w prosty, inżynierski sposób opisuje różne psychologiczne zależności.
Jeśli ktoś z was chciałby, jeden z jego artykułów przeczytać w języku polskim, podzielę się. Wybrałam dwa tematy:
– Jak ADHD u dorosłych wpływa na wyrażanie gniewu?
– Rozwój inteligencji emocjonalnej chroni nas przed destrukcyjnym gniewem.
Napisz do mnie (Kasia(@)stacjazmiana.pl), który artykuł cię interesuję, to ci go wyślę.
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie.
Można również posłuchać tego podcastu na YouTube i przy tej okazji zasubskrybować kanał.
Do rozpoczęcia pracy z zarządzaniem gniewem, warto przejrzeć poniższą ankietę.
Tu nie chodzi o to, by doszukiwać się wszędzie gniewu, ale zastanawiać się czy za wymienionym zachowaniem może wyrażać gniew. Ale zachowania mogą również wynikać z innych emocji, takich jak na przykład niepokój lub smutek. Jedynie w drodze pogłębiania poznania swego dziecka można zrozumieć motywy kryjące się u podłoża jego określonych zachowań.
MOŻLIWE sposoby wyrażania gniewu przez dzieci i nastolatków
NIGDY
CZASAMI
CZĘSTO
BARDZO CZĘSTO
Agresja werbalna
0
1
2
3
Asertywność werbalna
0
1
2
3
Agresja fizyczna
0
1
2
3
Przeniesienie gniewu (trzaskanie)
0
1
2
3
Wysiłek fizyczny
0
1
2
3
Zachowania autodestrukcyjne
0
1
2
3
Cynizm i sarkazm
0
1
2
3
Wycofywanie się
0
1
2
3
Szukanie kozła ofiarnego
0
1
2
3
Bierność
0
1
2
3
Niepokój
0
1
2
3
Zawieranie sojuszów
0
1
2
3
Dolegliwości fizyczne
0
1
2
3
Zachowania samobójcze
0
1
2
3
Samoponiżanie
0
1
2
3
Sabotowanie własnych działań
0
1
2
3
Sabotowanie działań innych osób
0
1
2
3
Zachowania zakłócające
0
1
2
3
Osiąganie wyników poniżej możliwości
0
1
2
3
Dotkliwe odczuwanie potrzeb
0
1
2
3
Zachowania regresywne
0
1
2
3
Przekora
0
1
2
3
Pesymizm
0
1
2
3
Fobia szkolna
0
1
2
3
Negatywizm
0
1
2
3
Zachowania ucieczkowe
0
1
2
3
Spóźnianie się
0
1
2
3
Wandalizm
0
1
2
3
Swoboda w obszarze seksualnej
0
1
2
3
Motywacja
JAKIE SĄ SIŁY MOTYWUJĄCE?
Dążę do poczucia:
– bezpieczeństwa
– zaspokojenia głodu
– bycia prawdziwym
– więzi międzyludzkich
– bycia twórczym
– równowagi
– aprobaty innych
– kontroli
– optymizmu
– pewności siebie
– znajdowania się w centrum uwagi
– wyzwania
– biegłości
– samorealizacji
– ochrony
– bycia kochanym
– że jest się kimś szczególnym
– bycia niezależnym
– bycia zależnym
– bycia akceptowanym
– bycia szanowanym
– bliskości z Bogiem
– siły
– kompetencji
– własnej ważności
– wiary
– akceptowania samego siebie
– poczucia ładu
– nowych doznań
– osiągania
Każda z tych MOTYWACJI może być przyczyną gniewu – aprobata innych – (jestem zła gdy nie otrzymuję wsparcia innych), potrzeba osiągania (prowadzi do chorej rywalizacji).
Ale oczekiwania mogą być ukształtowane przez przykre doświadczenia. Poprzez odrzucenie.
Dzieci, które doznały trudnych doświadczeń mogą mieć nierealistyczne oczekiwania.
Ale każdy z nas może zachowywać dziecięce oczekiwania oparte na dziecięcej logice.
Dziecięca logika:
– Wszystkie moje potrzeby muszą być zaspokojone
– Jeśli będę dobry, wszystkie moje potrzeby zostaną zaspokojone
– jeśli moje potrzeby nie są zaspokojone, to musi być we mnie coś złego
– przez cały czas muszę wszystkich zadowalać
– zawsze powinienem móc natychmiast zaspokoić wszystkie swoje potrzeby
– ważne są jedynie moje potrzeby i pragnienia
– moje pragnienia i potrzeby zawsze powinny być zaspokojone przed potrzebami i pragnieniami innych
– zawsze powinienem wiedzieć jakie są moje potrzeby
– zaspokojenie moich potrzeb powinno być proste
– inni ludzie powinni wiedzieć czego pragnę lub oczekuję, bez potrzeby informowania o tym
– jeśli ktoś mnie naprawdę kocha, powinien mi zawsze pomóc,
– jeśli ktoś mnie naprawdę kocha, powinien zawsze pomóc mi w uzyskaniu tego, czego potrzebuję lub chcę
– zaspokojenie jednej potrzeby lub pragnienia będzie zawsze skompensowane niezaspokojeniem innej potrzeby lub pragnienia
– jeśli nie będą zaspokojone moje wszystkie potrzeby, to będzie znaczyć, że zostanę całkowicie opuszczony, odrzucony, a nawet umrę.
Spośród bardziej realistycznych oczekiwań można wymienić następujące:
– każdy człowiek ma określone potrzeby i pragnienia
– pewne pragnienia i potrzeby zwykle mogą być zaspokojone
– pewne pragnienia i potrzeby zwykle bywają zaspokojone
– pewne pragnienia i potrzeby nigdy się nie spełnią
– niektóre z moich pragnień i potrzeb nigdy nie zostaną zaspokojone, chociaż mogłyby
– nie wszyscy wiedzą czego potrzebuję lub pragnę
– każdy z nas ma inne priorytety w sferze potrzeb i pragnień
– inni mogą zrozumieć moje pragnienia i potrzeby, gdy im o tym powiem
– mogę nie wyrażać jasno moich wewnętrznych pragnień i potrzeb
– ludzie, którym na mnie zależy, mogą być świadomi niektórych moich pragnień i potrzeb, ale nie wszystkich
– nawet ludzie, którzy mnie kochają, mogą nie chcieć lub nie móc zaspokoić wszystkich moich pragnień i potrzeb.
– czasami na zaspokojenie pewnych pragnień i potrzeb będę musiała/musiał poczekać.
Zdolność do rozróżnienia realistycznych i nierealistycznych oczekiwań jest jedną z głównych strategii nadawania sensu gniewowi i zarządzania nim.
OCENA – są adekwatne lub nieadekwatne oceny.
NIEADEKWATNE oceny prowadzą do wniosków
– do wydarzenia doszło, bo nie jestem lubiany
– wydarzenie zaistniało, ponieważ uczyniłem coś złego (w rzeczywistości nie miałem na to wpływu)
– świat w ogóle nie jest bezpieczny
– świat jest chłodny i obojętny
– jeśli coś takiego mogło się stać, BÓG nie istnieje
– jeśli doszło do czegoś takiego, wiara nie ma sensu
– skoro moi rodzice to zrobili, z pewnością mnie nie kochają
– od tego zdarzenia zależy cały mój obraz siebie
– od tego wydarzenia uzależniona jest moja przyszłość (wcale tak nie jest)
– jeśli to się stało, nikt mnie nie kocha
– skoro do tego doszło, pewnie nie powinienem był zrobić tego, co zrobiłem (w rzeczywistości jest odwrotnie)
– skoro tak się stało, nie zostanie zaspokojona żadna moja potrzeba i pragnienie
– ponieważ wydarzenie jest faktem, nie zostały zaspokojone moje potrzeby, to nie zdołam ich zaspokoić w żaden inny sposób
– równie dobrze mogę się poddać
– nie sprawuję żadnej kontroli nad swoim życiem
– sprawuję całkowitą kontrolę nad swoim życiem.
Osoby mające największą skłonność do gniewu można łatwo urazić, zwłaszcza w sytuacji, gdy sądzą, że celowo wyrządzono im krzywdę.
Umiejętność stwierdzenia kiedy nasza ocena jest adekwatna i realistyczna, a kiedy nieadekwatna i nierealistyczna, stanowi ważną strategię radzenia sobie z gniewem.
Adekwatna i realistyczna ocena jest wspomagana naszą świadomością emocji.
W natłoku informacji o sztucznej inteligencji, czacie GPT, który umie napisać nam każdy tekst i zdać chyba już każdy egzamin, zaczęłam się zastanawiać jak będzie wyglądała nasza przyszłość. Co należy zrobić, by nie dać się zaskoczyć? Jak patrzeć na swoje wybory zawodowe, zmiany życiowe lub decyzje przed którymi stoimy?
Wiele informacji straszy nas, że nasz zawód niedługo przestanie być potrzebny, bo wyprą nas działania sztucznej inteligencji.
Zaczęłam poszukiwania informacji, przyglądałam się rozmowom na temat sztucznej inteligencji, które odbyłam kilka lat temu i w tych poszukiwaniach trafiłam na parę naukowców, którzy również starali się przeanalizować ten temat, patrząc właśnie z tego punktu widzenia.
Jak będzie wyglądało nasze życie? Jak możemy zaprojektować własną przyszłość w zmieniającym się świecie? Andrew J. Scott i Lynda Gratton zbierają przeróżne badania i przykłady w książce przetłumaczonej przez Wydawnictwo ZNAK litera nova „Nowe długie życie”.
Oboje stworzyli stronę: thenewlonglife.com gdzie zbierają spis różnych wytycznych i dobrych praktyk skierowanych do polityków, korporacji i twórców edukacji.
Zapraszam cię do posłuchania inspirujących myśli na temat tego, jak musisz stać się kameleonem i nie dać się zaskoczyć przyszłości.
Rozmowy na temat sztucznej inteligencji (Z Tomaszem Trzcińskim rozmawiam o sztucznej inteligencji i o wymuszonej przez nią zmianie podejścia do naszej pracy) – https://bit.ly/2YlheL3
KTIP i dodatkowe myśli na temat sztucznej inteligencji: czy powinniśmy się jej bać?: https://bit.ly/2XrcxlX
Budowanie mostów (Niezbędna umiejętność, by móc zmieniać nasz dziwny i szalony świat na lepsze. Przywołuję przykład Henryki Krzywonos-Strycharskiej i Krzysztofa Strycharskiego oraz księdza Jana Kaczkowskiego. Jak zbudować most w czasach tak wyraźnych podziałów? Jak pozbywać się uprzedzeń i stereotypów? Mówię o tym, bo zazwyczaj tłumy nie zmieniają świata na lepsze, wystarczy kilku mądrych ludzi, którzy poczują się odpowiedzialni i zasiądą na stacji zmiana, ale co najważniejsze, zaczną zmianę od siebie) – https://bit.ly/3mXriM4
Jarek Kania – Ojcowska strona mocy (większą część czasu poświęciliśmy na rozmowę o technologii i o tym, jak przez nią zmieniły się nasze sposoby budowania relacji rodzinnych) – https://bit.ly/3oAlzfw
Zdjęcie: cudowny <3 Rafał Nitychoruk podczas pamiętnych warsztatów kulinarnych
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie.
Świat stoi na głowie, bo często traktujemy partnera gorzej niż swego pracodawcę. Natomiast sam świat nie wspomaga nas w budowaniu bliskości w naszych związkach.
Jak by to było, gdybyśmy odwrócili nasz świat i zwracali się do małżonka jak do pracodawcy, a do pracodawcy jak do małżonka?
I na przykład mówilibyśmy zawsze do małżonka:
Tak! Ty masz najlepsze pomysły!
Oczywiście! Wykonam to o co mnie prosisz w terminie.
Zrobię to w trzy sekundy, to dla mnie priorytet.
Możesz na mnie liczyć!
Wiesz, że staram się być coraz lepsza/lepszy, bo wciąż się bardziej staram.
A do lidera czy dyrektora mówilibyśmy jak do naszego partnera lub małżonka:
Co to za dziwaczny pomysł w ogóle jest?
My przecież tego nie damy rady zrobić o czasie, jestem zajęta/zajęty.
Ten projekt jest bez sensu, brakuje mu polotu i jakiegoś sensownego pomysłu.
Mam być miła dla tego klienta? On jest okropny. Nie będę miła, tylko nauczę gościa kultury i powiem otwarcie, że nie godzimy się na takie traktowanie.
A może wtedy ten odwrócony świat wyglądałby lepiej?
Może byśmy dłużej pracowali w jednym miejscu, a nasze związki byłyby trwalsze i mniej bolesne? Bo lider poznałby prawdę i widział na czym stoi – bo my byśmy mu nie słodzili, a nasz partner czułby się doceniany i kochany?
Jak budować bliskość? I jaka jest definicja szczęścia? O tym jest ten KTIP, a w nim przygrywa nam lekko fałszująca nutka, bo życie lekko fałszuje, ponieważ świat stoi na głowie…
Seria Pacjent (na Disney+) – o psychiatrze, który jest uwięziony i jest zmuszony do terapii seryjnego zabójcy – https://bit.ly/3EluCGp
Można wykorzystać jedno „P” w sytuacji napięcia w relacji, wszystko po to, by postąpić inaczej niż zazwyczaj:
– Przemilcz
– Przerwij i zapomnij
– Powiedz łagodnie
– Pobłogosław
Mówię o etapach związku:
– Etap tworzenia się związku
– Etap rozwoju i awansu
– Etap starzenia się
Magda i Wiesiek to małżeństwo z 45 letnim stażem, mówili ekstra dynamicznie o relacjach – polecam rozmowę z nimi w Radiu Gdańsk – https://bit.ly/416UwY4
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie.
Oczywiście, że Kopernik nie był kobietą! Udowadnia to książka Wojciecha Orlińskiego „Kopernik. Rewolucje”, do której czytania zachęcam.
Gdyby Mikołaj Kopernik żył, miałby teraz 550 lat. Co ciekawe, Kopernik żył w czasach chaosu. Trwała wojna krzyżacko-polska, królowie zmieniali się na tronie, renesans kwitł, rozpoczęła się reformacja, a tuż za nią kontrreformacja.
Kopernik żył w ciekawych czasach, tak jak i my żyjemy w szalenie intrygujących czasach. Wojciech Orliński napisał książkę, z której wyłania się nam postać mądrego kanonika, który rozumiał zmiany społeczne, robił swoje i radził sobie w trudnych czasach. Po lekturze książki Orlińskiego wydaje mi się, że Kopernik umiał „w relacje z ludźmi”. Bliskość, szacunek, wiara, wytrwałość, oddanie i niechęć do narcystycznych liderów, to w mojej ocenie, wartości Mikołaja. Ciekawi mnie jakie są twoje wartości na czas chaosu lat dwudziestych?
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie.
Różne sytuacje życiowe mogą sprawić, że nasza pewność siebie zostanie podkopana. Zwolnienie z pracy, zabranie projektu, nad którym długo pracowaliśmy, albo słuchanie niezbyt miłych informacji zwrotnych i nasz obraz siebie może być w marnym stanie. W tym odcinku podpowiadam co można zrobić posiłkując się książką Amy Cuddy „Wstań! Skuteczny sposób, by zyskać pewność siebie i stawić czoło wyzwaniom”.
Amy jest cenioną psycholożką i profesorką Harvardu. Bada wpływu hormonów na obraz siebie, a w swojej pracy doktorskiej poszukiwała skutecznych metod obniżania kortyzolu (hormonu stresu) we krwi. W krótkim Ktipie omawiam te metody, które można zacząć stosować od dzisiaj.
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie. UWAGA!
Społecznie uciekamy od niezbyt miłej emocji, którą jest bezradność. Do tego, jeśli zamykamy się na cudze emocje, zamykamy się też na swoje emocje. A takie zachowanie blokuje nas przed bliskością. By przybliżyć o co chodzi, korzystam z przemyśleń Tomasza Stawiszyńskiego z książki „Ucieczka od bezradności”. Jedno z moich zastosowań, to zachęta do płakania z płaczącymi i radowania się z radującymi, a poza tym: po prostu bądź!
Niestety nie odpowiadam na pytanie dlaczego w naszej kulturze winy nie ma miejsca na bezradność, ale Stawiszyński dużo o tym mówi – zachęcam do lektury. A może ty masz swoją odpowiedź? Napisz do mnie: Kasia@stacjazmiana.pl
Na końcu odcinka zapraszam na Podsumowanie Tygodnia w piątki o 12:00 w TwitterSpace – możesz zacząć obserwować mnie na Twitterze, a wtedy zobaczysz mój pokój – @KaMichalowska (trwa tylko do kończ czerwca 2023)
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie. UWAGA!
Wojny były i będą, ale warto wspomnieć o tym, że co najmniej dziesięć wojen zostało wywołane i prowadzone przez Rosję. Wojny się toczyły, ale życie toczyło się nadal. Dzieci się rodziły, ktoś musiał zasiać pole lub naprawić samochód. Prawdopodobnie czas dobrego życia i pokoju zakończył się i musimy uruchomić nowe adaptacyjne pokłady w sobie. Jednak w tym wszystkim zadziało się coś dziwnego i nie wiemy gdzie tkwi przyczyna – pomagamy i jesteśmy zmobilizowani w tej pomocy. Warto sobie uświadomić, że to, że robimy dobre rzeczy ubogaca nas. Do tego wszystkiego dezinformacja nas zalewa i jest to wewnętrzna wojna, która jest podsycana. Musimy być czujni i musimy weryfikować informacje lub korzystać z portali, które to robią. Mówimy o tym, co może nas chronić: o higienie myśli i higienie technologicznej oraz o zapominaniu i przebaczaniu.
Analiza ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Co dalej w bliskiej i dalszej przyszłości? https://bit.ly/3Lqa3ta
Wpis Irminy Wolniak o nie romantyzowaniu wojny i uchodźców. Pomoc musi być długofalowa i musimy mieć świadomość, że zmierzymy się ze zmęczeniem lub rozczarowanie. Pomagać trzeba mimo wszystko: https://bit.ly/3iV1Y3x
Instytut Badań Internetu i Mediów Społecznościowych: https://ibims.pl/
W ostatnich 72h w przestrzeni polskiego internetu i mediów społecznościowych obserwujemy stały dynamiczny wzrost implementacji treści o charakterze antyukraińskim i antyuchodźczym: https://bit.ly/3J3QfdA
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie. UWAGA!
Wracamy do wspólnych rozmów, w których rozkładamy na czynniki pierwsze tematy z zakresu zmian społecznych. Przez ostatnie miesiące szczególnie poruszał nas trudny temat związany z tym, że tak wiele osób, zwłaszcza młodych, rezygnuje ze swego życia. Zastanawiamy się nad różnymi czynnikami, kulturą, stawiamy hipotezy, wskazujemy na kilka inicjatyw i omawiamy teksty poruszające ten temat.
Zastanawiamy się, co z tym światem, stworzonym przez nas – dorosłych jest nie tak, że młodzież nie chce razem z nami na nim żyć?
Tomasz Zieliński mówi o swojej misji usłyszenia dziecka na czas, o tym co usłyszał i co my, dorośli możemy zrobić: https://bit.ly/3GooBXD
Rozmowa Slot Pomorze z cyklu – Mi zależy… na młodzieży – warto ją obejrzeć, by poznać punkt widzenia młodych i by odkryć ich potrzeby – https://bit.ly/3rvpdWU
Polecam rodzicom zmagającym się z problemami z młodością i wyborami swoich dzieci, film: „Mój piękny syn” – https://bit.ly/3J9gjES
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie. UWAGA!
Rodzinne wspomnienia mogą być ciekawe i śmieszne. Z moją siostrą zebrałam kilka zabawnych historii naszej rodziny. Wszystko po to, by szukać zabawnych opowiastek w tym, może niezbyt wesołym świecie. Opowiadam po to, by ze mną się pośmiać z moich gaf i niedopatrzeń. Bo łapiemy dystans, gdy zaczynamy szczerze śmiać się z siebie. Oby te Święta nie były perfekcyjne, bo perfekcja zabiera nam radość. Kiedy nie jest idealnie, to zaczyna być śmiesznie. A szczery śmiech może nam te Święta uratować.
Tygodnik Powszechny – moim zdaniem warto przeczytać ten reportaż Marcina Żyły „Rzeczy” (można się zalogować i trzy teksty miesięcznie przeczytać za darmo) – https://bit.ly/30I95qL
Ale możesz też słuchać nas na dowolnym odtwarzaczu mp3. Plik powinieneś pobrać z tego bloga, a następnie wgrać go na swój odtwarzacz.
Z wygody polecamy ostatni sposób, czyli słuchanie podcastów na swoim smartfonie. Robimy podobnie i jesteśmy zadowoleni, ponieważ ulubione podcasty można mieć ze sobą, by słuchać je w każdym miejscu i dowolnym czasie. UWAGA!
